Jij hebt er ook vást wel een in je vriendenkring, zo’n overfanatieke hardlooptrut. Elke kilometer wordt vastgelegd met een selfie, een update via een of andere hardloop-app, en racenummers en medailles. Vreselijk! Vond ik. Vond, ja… Tot mijn grote schrik ben ik zelf een overfanatieke hardlooptrut geworden. Had je me dat anderhalf jaar geleden voorspeld, dan had ik je keihard uitgelachen. Ik, hardlopen? No way! Paardrijden, dat vond ik leuk. Lange afstanden, al dan niet in wedstrijdverband. Ik had al zo vaak de stoute (hardloop)schoenen aangetrokken om het weer eens te proberen, en elke keer kwam ik chagrijnig terug van een paarhonderd meter rennen, waarna ik de schoenen in een hoek smeet en er niet meer naar om zou kijken. Hardlopen was nou eenmaal niet mijn sport. Klaar.

Tot ik in oktober 2014 met Chivas, mijn paard, een wedstrijd van 100km ging racen tegen een hardloper. Dat lees je goed, iemand die 100km rent. Nou is 100km te paard al best wel heftig, laat staan te voet! En toen ik zag hoe ‘makkelijk’ de hardloper na 100km ‘Man vs. Horse‘ over de finish kwam, vond ik dat ik toch niet moest lopen janken over 5km. Dat zou ik dan toch gewoon moeten kunnen?!  En dus kreeg ik een mooi loopschema, kocht ik goede hardloopschoenen bij Runnersworld Arnhem en deed ik mee aan een clinic looptechniek. En hoppa, de overfanatieke hardlooptrut was geboren. Maar dan wel een stoere. Ik doe namelijk niet aan gewoon hardlopen, ik doe trailruns. Een trailrun is eigenlijk de mountainbikevariant van het hardlopen. Lekker de bossen in. Mul zand en modder, heidevelden en kleine slingerpaadjes, heuvels op en af, eigenlijk rennen zoals je als kind deed, met de natuur als grote speeltuin. Het gaat er niet om een snelle tijd neer te zetten, het gaat erom dat je geniet. En oh, wat is het dan leuk!

Drie keer in de week verlies én vind ik mezelf tijdens de mooiste rondjes. Met mijn vent, met vrienden of alleen, en altijd met de beste coach van de wereld, onze hond Pepper. Binnen no-time kon ik 5 kilometer rennen, wie had dat gedacht? En al die hardlopers die zeggen dat het verslavend is? Yup, het is echt zo. Na de 5km moest en zou ik doorgaan voor de 10km. En na de 10km moest er weer een grens verlegd worden, en zo gaat het maar door. Nou lopen we eind van de maand een halve marathon trail tijdens de Safari Trail in Arnhem, en gaan we in april voor de allergaafste uitdaging, de Kassios Dias, een halve marathon door de bergen en langs de kust van Corfu. Best een overfanatieke hardlooptrut, he? Wen er maar aan!