“Ik háát de Posbank! Wat doe ik hier?! Ik zweer het, ik kom hier nóóit meer terug!”

10 minuten later:
“Grapje hoor, lieve Posbank, ik houd van je! Zielsveel! Wat maak je me gelukkig!”

 

Zo gaan de conversaties in mijn hoofd als ik aan het hardlopen ben op de Posbank. Ik háát het en ik houd ervan. En dat switcht dan een paar keer per uur. De heuvels op, door het mulle zand, vloek ik van binnen zo hard dat ik er zelf van schrik, maar eenmaal boven aangekomen is het uitzicht adembenemend en de kick zo groot, dat ik alleen nog maar liefde voor dit prachtige gebied voel. De 15 kilometer lange trailrunroute die Natuurmonumenten in samenwerking met Bever Sport heeft uitgezet is met z’n 400 meter klimmen dan ook mentaal minstens zo uitdagend als fysiek. Van het bezoekerscentrum via de schaapskooi (waar we ‘ons’ lammetje Leafje hebben geadopteerd) naar de vallei, door het stuifzand en de paarse heide weer omhoog naar de bossen. Langs het hoogste punt van de Posbank, en als je geluk hebt sta je oog in oog met Schotse Hooglanders, IJslandse paarden, schapen, reeën, zwijnen en edelherten. En of dat een gaaf rondje is!

 

Diezelfde haat-liefdeverhouding geldt voor motorrijden hier. De eerste keer dat ik tijdens mijn motorrijles de Posbank op mocht, had ik de motor nog niet voldoende onder controle en vloog ik uit de bocht. Tot grote schik (schik ja, zonder ‘r’) van mijn instructeur. Ik beloofde mijzelf dat ik, zodra ik mijn rijbewijs zou hebben, nooit meer zou hoeven te rijden in deze hel. Maar nu ik ruim 10 jaar mijn motorrijbewijs heb, is de Posbank met z’n prachtige haarspeldbochten voor mij veranderd in de hemel voor motorrijders en vind ik het héérlijk om die bochten te pakken.

 

Met mijn trouwe 1 PK is de Posbank helemáál een paradijs. Urenlang kunnen we door de bossen en over de heidevelden struinen, geen mens tegenkomen en nog meer oog in oog met wild staan dan wanneer ik te voet ben. Dagtochten met pauze bij pannenkoekenhuis de Carolinahoeve, of juist trektochten van een paar dagen. Je, met een beetje fantasie, als een cowgirl voelen die het wilde westen overtrekt om de Schotse Hooglanders naar huis te drijven. Zadeltassen met eten en een tentje mee en kamperen bij boeren in de omgeving of camping Boszicht. En zo de rest van de wereld over willen gaan, dat doet de Posbank met je…

Wanneer ga jij? En doe je ons Leafje dan de groetjes?