“Hoi Ilian, helaas hebben we alleen nog de Velar voor jullie beschikbaar.” En dan moet ik heel hard lachen. Wat gedraag ik me als een verwend kind, dat ik liever in een ruige Defender rijd, dan in de allernieuwste, superdeluxe Land Rover Velar. Helaas? Graag natuurlijk!

Onze stoere Twingie rijdt ons vroeg, heel vroeg in de ochtend naar het Land Rover Experience Center in Wülfrath, Duitsland. Terwijl de zon opkomt, zien we onderweg reeën en edelherten in de weilanden langs de bosrand en dan is ons buitenlandse avontuur begonnen! Als we door de enorme Land Rover poort, waar wel 10 Twingies tegelijk doorheen zouden kunnen, de prachtige oude steengroeve op rijden, voelen we het al: dit wordt een héle gave dag!

We voelen ons, net als de vorige keer, al direct thuis als er een gezellig kampvuurtje brandt en we een goede bak koffie in onze handen gedrukt krijgen. Er is een voorstelrondje: “Hoi, ik ben Ilian en als ik later groot ben, heb ik een Defender.” en een terugblik op de level 1 cursus. Wanneer gebruik je hoge – of juist lage gearing, en hoe zat het ook alweer met dat differentieel? We merken dat het bij ons, de meisjes zonder eigen Land Rover, een beetje is weggezakt, maar gelukkig stelt instructeur Arjan ons gerust en belooft hij dat we straks alles nog een keer nalopen. En dan worden we voorgesteld aan de nieuwste trots van Land Rover: de Velar. Wow! Deze auto is duurder dan mijn huis, en bijna net zo groot!

We stappen in, en bij een rustig plekje in de prachtige vallei staan we stil om de techniek en de beginselen van het terreinrijden nog even door te nemen. Wat een hoop knopjes in deze luxe bak! Bijna alles is automatisch in te stellen. Gelukkig moet je nog wel zelf gas geven (al kan je ‘m zelfs op off road cruise control zetten, wat we natuurlijk belachelijk vinden) en goed uitkijken waar je rijdt, en hóe je rijdt. Want terreinrijden is niet crossen. Terreinrijden is terrein lezen, vertelt Arjan terwijl er een buizerd boven de rotsen cirkelt. Van welke ondergrond is het pad dat je wil gebruiken? Zijn er diepe kuilen of scherpe rotsen? Wat ligt er achter de bocht of na die helling? Hangt er een tak laag over het pad?  Zijn er al sporen die je kan gebruiken? Niet alleen om het je makkelijker en veiliger te maken en je auto heel te houden, maar ook om de ‘groene code’ te respecteren. De natuur, die ons zo lief is, mag zo min mogelijk te lijden hebben onder het gebruik van het terrein. En dat vinden wij natuurlijk prachtig om te horen.

We rijden wat rond in de Velar, die steeds vertrouwder gaat voelen, en de kleine heuveltjes en modderplasjes worden met steeds meer gemak genomen. Hmm, dit is wel wat hoor! Op naar meer uitdaging. Verderop zijn diepe geulen gemaakt in het terrein. Je kan er verstoppertje in spelen, zo groot zijn ze, en het voelt heel onnatuurlijk om eroverheen te moeten rijden. Hier kom je toch hartstikke vast in te zitten?! Met een Twingie inderdaad ja, maar met zo’n beest als de Velar niet hoor. Arjan laat ons nadenken hoe we zelf zo’n obstakel zouden nemen, en als we eruit zijn mogen we de daad bij het woord voegen. Heel langzaam laten we de auto haaks op de geul afgaan, tot de voorwielen erin vallen en we voor ons gevoel naar beneden storten.  Maar dan moeten we er ook weer uit. De laatste keer dat ik met mijn eigen autootje een stoep op reed, kreeg ik een klapband, dus een beetje spannend vind ik het wel. Maar, met een klein beetje gas, rijden we er  net zo makkelijk weer uit. De achterwielen volgen, en we zijn met vlag en wimpel geslaagd voor het eerste obstakel.

Het pad voor ons ligt vol diepe kuilen. Ah, dit ken ik wel van het bospad achter ons huis. Als we daar met de Twingie doorheen kunnen, moet het nu helemaal lukken. Dat deze kuilen ongeveeer 5x zo diep zijn, ach, deze auto is ook 5x zo groot… Omdat je van achter het stuur echt niks ziet van de weg vlak voor je, gidsen we elkaar over dit pad. Wielen iets naar links, klein beetje gas, en op drie wielen over de kuil, whohoo!

We verkennen het terrein en doen een paar spannende hellingproeven op de houten brug. Best spannend, niets zien dan de motorkap en de lucht erboven, en volledig vertrouwen op de auto én Arjan. Elke meter gaan we ons zekerder voelen achter het stuur.  We zorgen voorzichtig voor wat meer modder op de blinkende wagen en, wat een feest, mogen hem  gelukkig schoonrijden door het water.

Het is bijna lunchtijd, maar voor we aan de rijkgevulde tafel plaats mogen nemen, staat ons nog één grote uitdaging te wachten… “Eh, Arjan, waarom staan de andere instructeurs en deelnemers allemaal te wachten bij die helling? Je wil toch niet zeggen dat…”

Arjan grijnst, en ons breekt het zweet uit. We sluiten achteraan de rij aan en stappen uit. “Psstt, Lin, heb jij ook van die klamme handjes?” “Enorm! Denk ‘ie nou echt dat we hier naar boven gaan rijden?!” Te voet gaan we de helling, zeg maar gerust berg, naar boven. Terrein lezen noemen ze dat… Als ik te voet al amper boven kom, slaat die auto dan niet steil achterover als we hier omhoog gaan? We horen de theorie aan. 110% stijging, dat betekent dat we in 10 meter afstand 11 meter omhoog gaat. Het lijkt verdorie wel een achtbaan. ‘Gas’ is het sleutelwoord. Als je niet genoeg gas geeft val je stil, en dat wil je niet. Nee! Als we zien hoe twee andere auto’s veilig boven zijn gekomen, is het onze beurt. Arjan stapt niet in. Wat? Arjan stapt niet in?!  Moeten we dit helemaal alleen doen?! Gelukkig zijn we superstoere outdoorgirls en gaan we ons echt niet door een beetje bibbers tegen laten houden… Slik… Gas erop, Lin!

En ze geeft gas. En nog meer gas. We zien alleen nog maar de blauwe lucht en voelen hoe we het contact met de grond verliezen.  En dan vliegen we! We zweven in een Land Rover door de lucht en de wereld lijkt in slow motion aan ons voorbij te gaan… Tot we met een dreun weer neerkomen op de grond, en in de realiteit. Whoaaaaa! Wat een kick! Wat ontzettend geweldig gaaf! Vonden we dit nou eng? We willen nog een keer! We mógen nog een keer! Whoaaaa!

De vlinders in de buik moeten een beetje plaats maken voor de heerlijke lunch die we krijgen, terwijl we stoere verhalen met elkaar delen. De verrassingen zijn nog niet op, blijkt als Arjan ons belooft dat we aan het einde van de dag ook heus nog wel een rondje in de Defender mogen maken. Whoo, nieuwe vlinders! We stappen weer in onze, nu zeer geliefde, Velar voor het middagprogramma. Die 110% die we net naar boven vlogen, mogen we nu aan de andere kant rustig naar beneden rijden. Het voelt alsof we ons te pletter gaan storten, maar inmiddels weten we dat we kunnen vertrouwen op onze alleskunner. ‘Hill descent control’ aan, gas en remmen los en gáán! En veilig komen we beneden aan.

We verkennen de bovenkant van de steengroeve met gave hellingen, nog meer modderplassen en supergaaf uitzicht.  We gidsen elkaar over onoverzichtelijke smalle weggetjes die je het gevoel geven of je op een spannende expeditie bent en we nemen superstoere ‘side slopes’ van 45 graden waarbij de grond wel heel dichtbij komt

En dan staat ‘ie op ons te wachten, ‘onze’ Defender. Mijn hart begint serieus sneller te kloppen. Dit is ‘m toch echt hoor! Ik geef de Velar een dankbaar klopje op de motorkap, want hij heeft ons echt een fantastisch avontuur gegeven, maar ik verlaat ‘m toch voor zijn broertje. Ik kruip achter het stuur, en hoewel het weer even zoeken is in een auto die niet alles vanzelf doet en je keihard afrekent op je fouten, voel ik me al snel weer het gelukkigste meisje op de wereld. Linda en Arjan gunnen me mijn plezier gelukkig en laten zich rondrijden in het terrein terwijl er op mijn gezicht een grijns zit die er voorlopig niet meer af gaat.

De prachtige steengroeve is nog mooier door de voorruit van een Defender, en de hellingen, modderplassen en slingerweggetjes geven me nog meer het gevoel op expeditie te zijn in een land dat ik nog niet kende. En als ik dan ook nog over de houten brug en door het water mag, is mijn dag helemaal compleet! Ik moet me inhouden om niet het Land Rover Experience Center af te rijden en de wijde wereld in te trekken…

Als laatste komen we weer aan bij het kampvuur, waar een koud biertje en heerlijke barbecue op ons staan te wachten. Vol trots nemen we ons certificaat aan, ready to take on the world!

We fantaseren over de Defenders die we gaan kopen, de reizen die we gaan maken, de expedities die we gaan beleven. Want dat we met Land Rover nog meer dikke vette avonturen aangaan, dat staat vast! 

 

Ja, en nou wil jij ook zo’n Land Rover Experience beleven he? Dat kan! Vanaf maart van dit jaar worden er weer level 1 cursussen gegeven op het Land Rover Experience Center in Kerkdriel. Doen hoor, word je net zo blij van als wij!